نشریه پژوهش در پزشکی
سال بیست و یکم شماره 4 (پیاپی 88، زمستان 1376)

یکی از مهمترین مشکلات دندانپزشکی ناهنجاریهای دندانی۔ فکی (مال اکلوژن) و Deformity فک و صورت می باشد. به منظور داشتن اطلاعات نسبتا" دقیقی از شیوع انواع مالاکلوژن افراد ایرانی بر آن شدیم تا شیوع مالاکلوژن و دفورمیتی فک و صورت را به گونه روشن تری مورد بررسی قرار دهیم. این تحقیق در سال 1373 به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، در 60 مدرسه راهنمایی شهر تهران (30 مدرسه دخترانه و 30 مدرسه پسرانه) روی 2519 نمونه از دانش آموزان 12-15 ساله انجام شد. بررسی به روش توصیفی انجام شده، شیوه اجرایی آن مشاهده و مصاحبه میباشد. نتایج به دست آمده نشان میدهد که از بین 2519 نمونه بررسی شده 91/4 درصد مالاکلوژن مرضی و 8/6 درصد اکلوژن طبیعی داشتند. مالاکلوژن ها به ترتیب فراوانی در زیر توضیح داده میشود مالاکلوژن درجه 1، 63/1 درصد؛ مالاکلوژن درجه 1-2، 13/9 درصد؛ مالاکلوژن درجه 2-2، 7/7 درصد؛ مال اکلوژن درجه 3 کاذب، 3/7 درصد؛ مالاکلوژن درجه 3 حقیقی، 3/1 درصد و عدم تقارن صورت در 2/6 درصد افراد وجود داشت. این مطالعه، مشکلات مال اکلوژن را در نوجوانان دختر و پسر تهرانی به عنوان یکی از مسایل بهداشتی درمانی کشور نشان می دهد و برای پیشگیری و درمان آنها اقداماتی را یادآوری می کند.

به منظور بررسی نقش لیستریامنوسیتوژنز در سقط جنین روی 150 نمونه جفت و مهبل زنانی که مستعد سقط جنین بودند، آزمونهای تشخیصی باکتری شناختی در شهر کرمان انجام گرفت. همزمان، آزمایشهای سرم شناختی با روش ایمنوفلورسانس غیر مستقیم جهت بررسی میزان پادتن های سرمی نیز انجام شد. این آزمایشها -جهت مقایسه- روی نمونه های مشابه گرفته شده از 70 مورد زایمان طبیعی صورت پذیرفت. در گروه آزمایش، میزان جداسازی باکتری از جفت بعد از 2/5  ماه غنی سازی در سرما، 2/7 درصد و از مهبل، 1/4 درصد بود. از نمونه های کنترل باکتری جدا شد. در آزمایشهای مرولوژیک به روش ایمنوفلورسنت غیر مستقیم عیارهای پادتن در هر دو گروه بالاتر از 1:160 مشاهده شد؛ به طوری که در گروه آزمایش عبار پادتن مساوی با 1:160 و 1:320به ترتیب در 29/3 و 10/6 درصد موارد و در گروه کنترل به ترتیب در 12/9 و 5/7 درصد موارد دیده شد.  

نتیجه گیری:

 میزان جداسازی لیستریامنوسیتوژنز از موارد سقط جنین حداکثر 2/7 درصد و از نمونه های گرفته شده از جفت پس از 2/5 ماه غنی سازی در سرما بود آزمون سرم شناختی ایمنوفلورسنت غیر مستقیم با آزمایشهای باکتری شناختی همخوانی نداشته، به علت واکنش تقاطعی با سایر باکتریها، از این آزمونها به تنهایی نمی توان برای تشخیص لیستریا استفاده کرد.

سپس پلاتین دارویی است که جهت درمان تومورهای بدخیم - یعنی سرطانهای تخمدان و بیضه- به کار می رود. مصرف این ترکیب به علت عوارض جانبی زیادی که روی اعضای مختلف، از جمله کلیه، می گذارد محدود می باشد. نفروتوکسیسیتی سپرپلاتین به طور عمده در حیوانات در مورد مطالعه قرار گرفته است. با توجه به اینکه آسیبهای کلیوی حاصله از برخی از ترکیبات در جنس نر و ماده متفاوت می باشد.هدف این تحقیق، بررسی اثرات دارو در موشهای صحرایی نر و ماده می باشد. از آنجا که گلوتاتیون در مقابل اثرات سمی ترکیبات نقش حفاظتی دارد، هدف دیگر این بررسی، مطالعه نقش گلوتاتیون در مقابل اثرات نامطلوب سیپلاتین در کلیه میباشد. به گروهی از موشهای صحرایی نر و ماده سیپلاتین به میزان 5 میلیگرم در هر کیلوگرم و یا حلال آن سرم فیزیولوژی، به عنوان کنترل از راه درون صفاتی داده شد. در یک سری دیگر از حیوانات نر و ماده 300 میلیگرم در کیلوگرم گلوتاتیون و یا سرم فیزیولوژی (حلال به عنوان کنترل از طریق درون صفاقی داده شد. نیم ساعت بعد حیوانات 5 میلیگرم در هر کیلوگرم سپس پلاتین با حلال دارو دریافت کردند و 5 روز بعد تمام حیوانات کشته شدند و از خون آنان جهت اندازه گیری BUN و کراتینین استفاده شد. بافت کلبه هر حیوان در فرمالین 10 درصد ثابت شد و پس از انجام مراحل تهیه بافت و رنگ آمیزی (E& H) با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت. سپس پلاتین به طور مشابه موجب افزایش چشمگیر BUN و کراتینین در موشهای صحرایی نر و ماده شد. آسیبهای سلولی به طور عمده در یاخته های مجاور پروکسیمال) لوله های کلیوی حیوانات نر و ماده به طور مشابه دیده شد. گلوتاتیون موجب کاهش BUN و کراتینین و کاهش آسیب سلولی در کلیه موشهای صحرایی نر و ماده دریافت کننده سیس پلاتین به شکل مشابه شده است. نتایج این تحقیق نشانگر آن است که ساز و کار اثر نفروتوکسیسیتی سیپلاتین در موشهای صحرایی نر و ماده مشابه میباشد. گلوتاتیون باعث می شود که یاخته ها در برابر آسیبهای حاصله از سیس پلاتین محافظت شوند.

با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعه سیستم غدد درون ریز - در رابطه با مرحله حاد مسمومیت با گازهای شیمیایی جنگی و گزارشهای ارایه شده و کمبود اطلاعات کافی از اثرات دیررس این گازها به ویژه در محور گوناد هیپوفیز، این مطالعه جهت بررسی این آثار انجام گرفت. روش و مواد، در سال 1370 ، جانبازان مصدوم شیمیایی شهر اصفهان که دستکم سه سال از مصدومیت شیمیایی آنان گذشته بود، انتخاب شدند و پس از انجام معاینات فیزیکی و حذف موارد مشکوک ابتلا به بیماریهای عمومی، آزمونهای محور گوناد هیپوفیز انجام شد. جهت مقایسه از مردانی که برای آزمایشهای ازدواج مراجعه کرده بودند و بیماری خاصی نداشتند، به عنوان گروه کنترل برگزیده شدند. روش اندازه گیری رادیوایمنواسی با دستگاه گاما کانتر و کیت آمرشام بود. پس از استخراج نتایج، درصد فراوانی مصدومان ، برحسب مقادیر مختلف آزمونهای محور گوناد- هیپوفیز محاسبه شد. با استفاده از تحلیل test.t نیز میانگین هورمونهای محور گوناد- هیپوفیز در دو گروه مقایسه شد(0/05 <p). نتایج، در 168 مصدوم بررسی شده، میانگین تستوسترون 19/6±  27/41 نانوگرم در دسی لیتر، میانگین هورمون محرک فولیکولی 0/02±  3/95 میکرویونیت در سیسی و میانگین هورمون لوتییزان 6/34±  9/8  بود. 61/5 درصد افراد تستوسترون کمتر از حد طبیعی (29-105)، 76/7 درصد هورمون محرک فولیکولی زیر حد طبیعی (5-20) و9/4 درصد هورمون لوتییزان نیز زیر حد طبیعی (5-20) داشتند (0/05= a ، 0/06=d).در 200 مرد گروه کنترل میانگین تستوسترون24/39 ±  43/3 نانوگرم در دسیلیتر، میانگین هورمون محرک فولیکولی 6/72±  6/84 میکرو یونیت در سیسی و میانگین هورمون لوتییزان 4/7± 10/9بود. بین میانگین های تستوسترون در گروه تفاوت معنی داری دیده شد (0/03>P). بحث. این مطالعه نشان می دهد که مصدومان پس از گذشت  سه سال از مصدومیت به هیپوگونادیسم هیپوگونادوتروپیک گرفتار شدند. توصیه میشود در مطالعات بعدی، اثر این گازها بر سایر محورهای هیپوفیز از جمله آدرنال و تیرویید ارزیابی شود و برای بیماران آزمایش تحریکی هورمون محرک هورمون لوتییزان و اسپرموگرام انجام شود.

در این بررسی طی یک سال روی مدفوع 35 بیمار HIV مبتلا به اسهالهای مزمن ، متناوب، مداوم و مقاوم به درمان که به بخشهای عفونی و هموفیلی بیمارستان امام خمینی مراجعه کرده بودند صورت پذیرفت. کوشش شد که با روش های لام مستقیم، تغلیظ ، رنگ آمیزیهای مختلف، استفاده از میکروسکوپ فرابنفش و انواع کشتهای اختصاصی، ضمن جداسازی عوامل باکتریایی، قارچی و انگلی مولد اسهال در این گروه از بیماران نقش بیماریزایی آنها را نیز اثبات کنیم.نتایج به دست آمده نشان دادند که در این مبتلایان، کاندیدیازیس شایعترین عفونت رودهای بوده (71 درصد) و پس از آن گاستروآنتریتهای ناشی از استافیلوکوکوس اوریوس، پاسیلهای اسیدفاست، ژیاردیا لامبلیا، جنهای میکروسپرویدا (14/3درصد)، پسودوموناس آیروژینوزا، گونه های کریپتوسپوریدیوم (11/4درصد)، کامپیلوباکترژژونی (8/6درصد)، سالمونلاپارا C، ایزوسپورابلی (5/7 درصد)، شیگلاسونیی، کلاستریدیوم دیفیبل، گونه سیکلوسپورا و آتنامیا هیستولیتیکا (2/9درصد) بودند. در عین حال ، 24 نفر از آنان به بیش از یک عامل عفونی مبتلا بوده، از مدفوع سه بیمار نیز هیچ عامل عفونی تحت بررسی جدا نشد.

با توجه به اینکه چاقی، افزایش فشار خون، بالا بودن چربیهای خون و دیابت در ابتلا به آترواسکلروز که جزو علل اصلی مرگ و میر است از عوامل خطر دار محسوب میشود و با توجه به عدم وجود مطالعات همه گیر شناختی کافی در این زمینه، به خصوص در جوامع روستایی کشور این مطالعه به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای روی 1977 نفر از ساکنان روستاهای استان زنجان با سن بالای 30 سال شامل 706 (36 درصد) مرد و 1271 (64 درصد) زن صورت گرفت. جهت اندازه گیری کلسترول و تری گلیسرید نمونه خون ناشتا گرفته شد و برای تشخیص افراد دیابتی و IGT از آزمون تحمل گلوکز با 75 گرم گلوکز استفاده شد. میزان فشار خون، وزن و قد افراد اندازه گیری و نمایه توده بدن محاسبه شد. نسبت دور کمر به دور باسن به عنوان عامل تعیین چاقی شکمی محاسبه شد. میانگین نمایه توده بدن در افراد دیابتی 19/6± 28/1 در افراد با IGT 6± 30   و در افراد سالم 3± 25/6 کیلوگرم در مترمربع بود (0/001>P). در گروه دیابتی ها و افراد سالم شیوع چاقی در زنان بیشتر از مردان بود. میانگین نسبت دور کمر به دور باسن در سه گروه تفاوت معنی داری نداشت. شیوع دیابت 9 درصد و IGT  6 درصد در افراد با فعالیت بدنی کم و افراد زمین گیر در مقایسه با کسانی که فعالیت سنگین بدنی داشتند با شیوع 2 درصد دیابت و 3 درصد IGT افزایش نشان میداد (0/001>P). در افراد با فشار خون سیستولیک زیر 140 میلیمتر جیوه، شیوع دیابت 3/2 درصد و شیوع IGT 2/5 درصد بود که این میزان در فشار خون سیستولیک بالای 160 میلیمتر جیوه به 06/ 5 درصد دیابت و 5/7 درصد IGT می رسید (0/001>P). همین روند در مورد فشار خون دیاستولیک نیز مشهود بود. میانگین تری گلیسرید در افراد دیابتی 98± 223 و در افراد با IGT 102 ±238 در مقایسه با افراد سالم64  ± 184 میلیگرم در دسی لیتر افزایش نشان میداد (0/001>P). میانگین کلسترول در افراد دیابتی و IGT به ترتیب 36 ± 206/6 و44 ± 217/7 نسبت به افراد سالم 25±199 میلیگرم در دسی لیتر افزایش نشان میداد . این بررسی نشان میدهد که عدم فعالیت جسمانی مناسب، فشار خون بالا، افزایش تری گلیسرید، کلسترول و چاقی از عوامل همراه دیابت می باشد که توصیه میشود در زمینه کنترل آنها از طریق اصلاح تغذیه، بهبود فعالیت بدنی و آموزش افراد اقدامهای لازم صورت گیرد.

برای بررسی تظاهرات بالینی سرطان پستان و درمان آن در ایران، 347 بیمار مبتلا به این بیماری تحت مطالعه قرار گرفتند. این بیماران از بین 1123 نفر که به علت ضایعات پستانی در سالهای 1370 و 1371 در 12 بیمارستان دانشگاهی و یک بیمارستان خصوصی در تهران و بیمارستانهای شهرستان بابل و یزد معالجه شده بودند، برگزیده شدند. لذا در مجموع، تکه برداری مثبت برای سرطان پستان بالغ بر 89/30 درصد بود. این رقم در یزد به 18/1 درصد (0/001 >P) و در بابل به 24/2 درصد (0/05>P) رسید. در سال 1371 تعداد بیماران مبتلا به سرطان پستان 4/12 درصد بیشتر از سال 1370 بود. سن بیماران بین 18 و 86 و میانگین آن 1±48 سال بود. میانگین سنی در بیماران یزد (1± 51 سال) بیشتر از بیماران بابل (5± 41 سال) بود و 6/24 درصد از بیماران، زیر دهه چهارم زندگی بودند. در آزمایش آسیبشناختی قطر 72 درصد تومورها بیشتر از 16 میلیمتر ودر  59/0 درصد بیشتر از 21 میلیمتر بود. 87 درصد ضایعات سرطانی از نوع Infiltrating intraductal شناخته شد؛ در حالی که، در 173 بیمار که عقده لنفاوی زیر بغل آنان تحت آزمایش بافت شناسی قرار گرفت، 80 درصد متاستاز داده بودند   در هشت بیمارستان متداول ترین عمل درمانی برای سرطان پستان رادیکال ماستکتومی متغیر و در پنج بیمارستان دیگر عمل رادیکال ماستکتومی از نوع هالستد بود. انتخاب این اعمال بستگی به بزرگی تومور نداشت و این اختلاف سلیقه درمانی نکته ای است که امروزه در تمامی نشریات پزشکی اروپایی نیز به چشم می خورد. نتیجه آنکه، سرطان سینه در زنان ایران در سن پایین تر شروع میشود و هنگامی که بیمار به پزشک مراجعه می کنند بیماری در مرحله پیشرفته میباشد که این امر با وضعیت اقتصادی بیمار رابطه مستقیم دارد (0/01=P<،9 X2). برای جلوگیری از مرگ این بیماران و انجام برنامه های پژوهشی آینده نگر لازم است تا تظاهرات بالینی آن به طور دقیق تر تحت مطالعه قرار گیرد تا بتوان برنامه های پیشگیری و درمانی موثری را در زمان لازم به اجرا در آورد.

آدنوزین یک نوکلیوزید درونی است که به عنوان یک عامل بی نظمی (Arrhythmia) تحت مطالعه می باشد. آدنوزین به شکل تزریق درون سیاهرگی برای نگهداری وزن (ریتم) سینوسی در تاکیکاردی شدید سوپراونتریکولار کاربرد دارد. در این مطالعه، اثر آدنوزین بر جنین جوجه تخم مرغ بررسی شده است. در این روش، پس از به روز رشد نهفته (انکوباسیون) یک سوراخ کوچک در تخم مرغها ایجاد شد و از آن سوراخ تزریق انجام گرفت. تخم مرغها به 7 گروه تقسیم شدند، یعنی سرم فیزیولوژیک 0/9 درصد؛ آدنوزین 30، 60، 120 ، 180 و 300 میکروگرم برای هر تخم مرغ؛ و گروه بدون تزریق را تشکیل میدادند و هر گروه یک دوز از دارو را به مقادیری که گفته شد- دریافت می کردند. پس از 17 روز رشد نهفته جنینها از تخم مرغها بیرون آورده شدند و در الکل 95 درصد ثابت شده، استخوانها با محلول رقیق آلیزارین - رد در پتاس رنگ آمیزی شدند. سپس اثر غلظتهای متنوع آدنوزین در اثر تزریق در روز هشتم روی درازای استخوانهای بازر، زند زبرین، زند زیرین، ران، درشت نی و اندازه سر نا دنبالچه بررسی شد. تحلیل نتایج نشان داد که در بعضی موارد تفاوتهای معنی داری در درازای استخوانهای بازر، زند زبرین و زند زیرین میان گروه تحت درمان و کنترل وجود دارد. نسبت تعداد چنین های مرده میان دو گروه هیچ تفاوت معنی داری را نشان نداد. پیشنهاد می شود در دوران بارداری آدنوزین با احتیاط مصرف شود.

با توجه به آنکه سطح هموگلوبین گلیکوزیله (GHb=Glycated Hemoglobin) در افراد دیابتیک افزایش می یابد و بازتابی از متوسط قند خون طی 6-9 هفته گذشته می باشد و با توجه به توصیه سازمان جهانی بهداشت جهت پی بردن به درجه کنترل بیماران دیابتیک باید از این آزمایش استفاده شود، کلینیسین ها و محققان آزمایشگاهی برای اندازه گیری میزان آن در خون روش های مختلفی را پیشنهاد کرده اند. در این میان، روش کالریمتری با توجه به امکانات آزمایشگاهی سراسر ایران از سایر روش ها آسان تر صورت می گیرد. ما در این بررسی سطح GHb را در دو گروه کنترل (24 نفر) و دیابتیک (33 نفر) به وسیله دو روش کالریمتری و الکتروفورز اندازه گیری کردیم. نتایج با استفاده از روش های آماری test-test و تحلیل همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و میزان P کمتر از 05/0 بود که از لحاظ آماری معنی دار تلقی شد. میزان GHb اندازه گیری شده به وسیله هر دو روش با قند خون ناشتا رابطه معنی دار داشت که مقدار این همبستگی با روش کالریمتری (0/000 p =،  0/7517 r=) و به روش الکتروفورز (0/000p= ،  0/7458 r=) میباشد و میزان همبنگی هموگلوبین گلیکوزیله اندازه گیری شده به وسیله هر دو روش به میزان 0/000 p =،  0/899r= میباشد. با آنکه روش کالریمتری نسبت به الکتروفورز بسیار ارزانتر بود و در تمام آزمایشگاه های، حتی نیمه مجهز کشور قابل اجرا می باشد، مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم اصفهان این شیوه را به عنوان یک روش انتخابی معرفی می کند.

این پژوهش به منظور بررسی همه گیری شناختی بستری شدگان در تنها مرکز آموزشی درمانی کودکان قدس شهرستان قزوین وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قزوین طی 3 سال (سالهای 1371-73) صورت گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان میدهد که شایعترین علل بستری شدن، به ترتیب اولویت مربوط به گروه بیماریهای عفونی و انگلی، بیماریهای تنفسی، بیماریهای با منشاء پیش از تولد، و بیماریهای ادراری تناسلی بوده، در رابطه با نوع بیماری به ترتیب اولویت مربوط به گاستروآنتریت، پنومونی، یرقان نوزادی، سپیس نوزادی، عفونت ادراری و تب تشنج بوده اند. 58/3  درصد بیماران مذکر و بقیه مونث بودند و سن شایع بستری شدن کودکان زیر پنج سال بود و شیرخواران زیر یک سال نیمی از بستری شدگان را تشکیل می دادند. نوزادان 20 درصد بستری شدگان را به خود اختصاص داده بودند. میانگین مدت بستری شدن 5/7 روز با درصد اشغال تخت بیمارستانی (70 درصد) است. اطلاعاتی که از این مطالعات به دست می آید، می تواند در امر برنامه ریزی های بهداشتی درمانی هر منطقه موثر واقع شود.

در مطالعه حاضر تاثیر گشت همزمان باخته های تک لایه ای Vero در جلوگیری از توقف رشد و بهبود کیفیت رشد جنین موش در مراحل پیش لانه گزینی طی دو آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش اول جنین های تک یاختهای موش در محیط کشت 1640-RPMI حاوی سلولهای Vero قرار داده شدند و پس از چهار روز نگهداری در محیط آزمایشگاه نتایج به دست آمده - در مقایسه با گروه شاهد - نشان داد که جنین های گروه Vero رشد نسبتا" بهتری داشتند (87 درصد برابر 80 درصد؛ 05/0>P) ولی تعداد جنین هایی که در دو گروه شاهد و آزمون به مرحله بلاستوسیست رسیدند تقریبا" مساوی بود (7 درصد برابر 8 درصد؛ 0/05<P). در آزمایش دوم جنین ها در مرحله دو سلولی از رحم موش خارج و در دو گروه Vero و شاهد قرار داده شدند. 72 ساعت پس از قرار گرفتن در محیط کشت، 80 درصد جنین های گروه Vero به مرحله بلاستوسیست و مورولا رسیدند که در مقایسه با گروه شاهد (75 درصد) تفاوت آماری معنی داری را نشانداد (0/05 >P)، به علاوه، 48 درصد جنین های گروه Vero توانستند از زوناپلوسیدا خارج شوند در حالی که در گروه شاهد تنها 27 درصد جنین ها به این مرحله رسیدند (0/001>P) نتایج حاصل نشان می دهد که هر چند سلول Vero قادر نیست برای عبور از مرحله توقف رشد جنین تک سلولی موش را به خوبی کمک کند ولی در صورتی که جنین، این مرحله را درون رحم مادر گذرانیده باشد این سلول با فراهم آوردن شرایط مناسب، رشد جنین ها را افزایش داده، به علاوه کیفیت جنین های به دست آمده را بهبود می بخشد.

نظر به اهمیت بیماریهای قلبی عروقی در سلامتی افراد جوامع عصر حاضر و با توجه به اینکه هیپرلیپیدمی، هیپر گلیسمی و فربهی از مهمترین عوامل خطری این بیماریها شناخته شده اند و از آنجا که مطالعات اپیدمیولوژیک در این مورد در کشور ما اندک است ، این مطالعه در اسلام شهر، واقع در 30 کیلومتری جنوب غربی تهران انجام شد. از جمعیت 244000 نفری این منطقه، 2033 نفر که بالای 30 سال داشتند، به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. افراد مورد بررسی 835 نفر (41 درصد) مرد و 1198 نفر (59 درصد) زن بودند. برای اندازه گیری میزان گلوکز، کلسترول و تری گلیسرید یک نمونه خون ناشتا گرفته شد و در ساعت بعد از خوردن 75 گرم گلوکز نمونه خون برای اندازه گیری قند خون گرفته شد، وزن و قد اندازه گیری و نمایه توده بدن محاسبه شد. تقسیم بندی دیابت ، IGT و سالم بر اساس تعاریف سازمان جهانی بهداشت در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد که میانگین نمایه توده بدن در افراد دیابتی 29/7و در مبتلایان به  IGT29/9 بود که نسبت به افراد سالم 27/5 ، با 0/001>P از نظر آماری افزایش نشان داد. 42 درصد آنان دیابتی، 45 درصد افراد مبتلا به IGT بودند؛ و 29 درصد افراد سالم بودند، با چاقی متوسط و شدید داشتند. درصد زنان چاق در سه گروه دیابتی، IGT و سالم بیشتر از مردان بود. میانگین کلسترول در افراد دیابتی، IGT و سالم به ترتیب 64±273، 56± 252  و 54±233 میلیگرم در دسی لیتر بود که این اختلافات بین هر سه گروه از نظر آماری معنی دار بود (0/001>) 11/6 درصد کسانی که کلسترول بیشتر از 239 میلی گرم در دسی لیتر داشتند، دیابتی و 16/1 درصد آنان مبتلا به IGT بودند. حال آنکه در کسانی که کلسترول 239 میلی گرم در دسیلیتر و یا پایین تر داشتند فقط 2/4 درصد دیابتی و 9/6 درصد گرفتار IGT بودند. درصد زنان با کلسترول بیشتر از 239 میلی گرم در دو گروه دیابتی و IGT بیشتر از مردان بود. میانگین تری گلیسرید در افراد دیابتی 279±358 میلی گرم در دسی لیتر نسبت به مبتلایان به IGT144 ± 243 میلی گرم در دسیلیتر با 0/001>P و در مقایسه با گروه سالم 167±214 میلی گرم در دسی لیتر، با 0/001>P افزایش نشان داد. 11/7 درصد کسانی که تری گلیسرید بیشتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر داشتند، دیابتی و 4/16 درصد آنان مبتلا به IGT بودند؛ در حالی که، در کسانی که تری گلیسرید 200 میلی گرم در دسی لیتر یا پایین تر داشتند فقط 4/1 درصد دیابتی و 9/3 درصد مبتلا به IGT بودند. تری گلیسرید بیشتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر در زنان دیابتی بیشتر از مردان دیابتی بود. یافته های این بررسی میتواند موید این مطلب باشد که چاقی و هیپرلیپیدمی از عوامل همراه دیابت در افراد جامعه است و انجام اقدامات مداخله ای در زمینه اصلاح وضعیت تغذیه ، فعالیت فیزیکی و میزان آگاهی افراد جامعه ضروری برآورد می شود.

در این نوشتار، ارتباط بیماری اتوایمون آدیسون و هیپرپرولاکتینمی مورد بررسی قرار گرفته است. سه بیمار که مبتلا به بیماری آدیسون بودند و گالاکتوره نیز داشتند، جهت بررسی انتخاب شدند. هر سه بیمار هیپوفیز طبیعی داشته، در هر سه نفر پس از درمان با کورتیکواسترویید هیپرپرولاکتینمی آنان بهبود یافت. بنابراین، به نظر می رسد که در این بیماران هیپرپرولاکتینمی به علت کمبود کورتیزول باشد که به طور مستقیم با غیر مستقیم می تواند بر سطح غده هیپوفیز اثر گذاشته، علایم مربوطه را ایجاد کند. این یافته ها موید آن است که کورتیکواستروییدها در آزاد شدن پرولاکتین موثر می باشد.

آسپیرژیلوسها (.Aspergillus SP) در سراسر جهان همواره به عنوان یکی از شایعترین آلوده کننده های قارچی موجود در هوا و محیط زیست بشر مطرح بوده اند. به همین علت نیز با وجود بیماریزایی تقریبا" ناچیز، عفونتهای ناشی از آنها از بروز (Incidence) نسبتا بالایی برخوردار است، که متاسفانه در بعضی از موارد تشخیص داده نمی شود. در این گزارش سعی شده است تا ضمن مرور کوتاهی بر اهیمت آسپرژیلوزیس (Aspergillosis) یک مورد کیست مغزی ناشی از آن را مورد بررسی قرار دهیم.